تاثیر یک وهله ورزش مقاومتی بر بیان mrna il-15 عضله تندتنش موش های صحرایی دیابتی تمرین کرده

مقدمه: il-15 به عنوان یک فاکتور آنابولیک برای عضله اسکلتی شناخته شده است که قادر به تنظیم متابولیسم محیطی گلوکز نیز هست. با توجه به آثار تمرین مقاومتی در افزایش توده، قدرت و عملکرد عضلات در بیماران دیابتی، هدف از مطالعه حاضر بررسی یک وهله ورزش مقاومتی بر بیان mrna il-15 در عضلات اسکلتی موش های صحرایی نر غیردیابتی و دیابتی تمرین کرده بود. مواد و روش ها: موش های صحرایی پس از رسیدن به وزن مطلوب (10±250 گرم)، بطور تصادفی به چهار گروه کنترل سالم (c)، تمرین کرده سالم (t)، کنترل دیابتی (d) و تمرین کرده دیابتی (dt) تقسیم شدند. دیابت با استفاده از یک وهله تزریق stz ایجاد شد. گروه های تمرین 16 جلسه تمرین مقاومتی را شامل بالا بردن وزنه از یک نردبان انجام دادند. 48 ساعت پس از آخرین وهله تمرین، گروه های تمرین یک وهله ورزش مقاومتی را انجام دادند و بلافاصله پس از آن تمامی گروه ها کشته شدند. بیان mrna il-15 در عضلات نعلی (sol) و خم کننده دراز انگشتان پا (fhl) با تکنیک real time اندازه گیری و با روش 2-??ct محاسبه شد. یافته ها و نتیجه گیری: بیان mrna il-15 پس از یک وهله تمرین مقاومتی در عضله fhl در گروه های t و dt تغییر معناداری را نشان نداد (0.05?p)، در حالیکه این تغییر در عضله نعلی معنادار بود (p?0.05). بیان این سایتوکاین در گروه t در هر دو عضله و نیز dt در عضله fhl کاهش یافت، در حالیکه بیشترین میزان بیان mrna il-15 در عضله sol گروه dt مشاهده شد. بیان این سایتوکاین در عضله fhl در گروه های c، t، d و dt به ترتیب 1، 0.8، 1.3 و 0.7 برابر و در عضله sol به ترتیب 1، 0.6، 1.3 و 2.4 برابر تغییر یافت. با توجه به توانایی il-15 در تثبیت پروتئین عضله اسکلتی در شرایط پاتولوژیک، به نظر می رسد عضله اسکلتی به محرک آتروفیک (مانند بیماری دیابت، بویژه دیابت نوع i)، با افزایش سطوح il-15 به عنوان یک مکانیسم محافظتی و جبرانی در برابر تخریب پروتئین، پاسخ می دهد.